امرالله صالح می‌گوید: طالبان گروه نیابتی و دست نشانده پاکستان بودند و استند!
آسواکانیوز(پنج‌شنبه/۲۷عقرب/۱۴۰۰): امرالله صالح، معاون نخست حکومت قبلی افغانستان در برگه رسمی فیسبوک خود نگاشته است:«نه پیروزی طالبان سر داشت و نه رژیم شان سردارد. اینها قبل از آنکه بتوانند برای دستاورد خود حتا یک مجلس با حضور به اصطلاح بزرگان خود دایر نمایند دست به دامان “دشمن” بردند و شناسایی را گدایی کردند. اکنون این ترحم را از دشمن با نوشتن نامه یی به چهار لسان گدایی کرده اند. اگر به اصطلاح پیروزی طالبان از برکت دعا و تقوا بود چرا دعای اقتصادی آنها به جایی نمی رسد.»
آقای صالح هم‌چنان در متنی که منشتر کرده، طالبان را گروه نیابتی و دست نشانده پاکستان در زمان گذشته و حال خوانده و افزوده است: «افغانستان پرمنفعت ترین میدان جنگ برای پاکستانی ها تا سقوط کابل بود. زمانی به دلیل حمایت از جهاد ملیارد ها دالر بدست آوردند و نازدانه ی جهان غرب گشتند و زمانی هم به بهانه ی جنگ علیه تروریزم. منفعت بردن از بی ثباتی افغانستان مهارت منحصر به فرد دستگاه دولتی پاکستان بوده است.»
او گفته است که پرسش امروزی این است که آیا راهی برای منفعت بری از وضع امروزی افغانستان برای پاکستانی ها وجود دارد یا اینکه باید رژیم دست نشانده ی خود را تمویل نمایند. آیا داعش شاخه خراسان گاو شیری بعدی روالپندی است ؟»
آقای صالح با این حال به پرسش های متن خود این گونه پاسخ‌داده است: «از دید منطقی باید پاکستان وسیله ی در دست داشته باشند تا از دنیای ترسو و هراسان از تروریزم باج بگیرند. وسیله ی ارزانتر از داعش خراسان چیزی نیست. این وسیله هم به رژیم طالبان بهانه تعامل با دیگران را میدهد و هم پاکستان هوا و زمین خود را بخاطر حمایت از تروریزم بار دیگر به غرب کرایه خواهد داد و بخشی ازین کرایه را به طالبان خواهد پرداخت.»
معاون نخست ریاست جمهوری پیشین افغانستان گفته است که، پاکستان مهارت یک دستگاه استعماری را به میراث برده است و آنرا در افغانستان بکار می برد اما توانایی مالی و مدیریتی یک قدرت استعماری را ندارد. آنچه قرین به نظر میرسد که طالب و افغانستان را به پروژه ای بدل نماید و خود به عنوان تطبیق کننده مزد بگیرد. تمام نشانه ها و قراین همین روند را واضح نشان میدهد. طالب هیچگاهی از اسلام آباد دور زده نخواهد توانست وابدا حیثیت جهانی ومشروعیت مردمی پیدا نخواهد کرد مگر اینکه برای ایجاد مشروعیت به مردم مراجعه شود.
او می‌گوید که سیاست کنونی طالبان در ارتباط به جهان نیز با تقلید از راولپندی استوار به باجگیری است نه دیدگاه و بصیرت. احترام به حق انسان وکرامت انسانی ، حق تعلیم ، آزادی بیان ، مشارکت آزاد مردم در سیاست و اذعان به کثرت گرایی را به وسایل باج گیری تبدیل کرده اند.
امرالله صالح نیز نگاشته است: «ده ها سال است پاکستانی ها به عنوان بانی این سیاست به غرب میگویند اگر پول نمیدهد سلاح اتمی در خطر فروش و سقوط قرار میگیرد و دنیای هراسان از تروریزم اتمی همیشه حاضر به باج دهی بوده است.»
وی گفته است: «وقتی من ساحه فعالیت داعش خراسان را مطالعه می نمایم شکی برایم باقی نمی ماند که پاکستان ازین وسیله ی ارزان به عنوان گاو شیری بعدی استفاده نماید. عمیق تر فکر کنید. از مشکلات جمهوریت هیچ کس چشم پوشی نمیکند اما سطحی نگری “ما” به دشمن فرصت میدهد که ایده دولت ملت در افغانستان را تمسخر بشمارد. درامه اتهام بستن ها و دشنام دهی بریک دیگر چیزی جز سطحی نگری نیست. برای ایستاده گی بر علیه دشمن اصلی باید متحد باشیم.»
آقای صالح که روشن نیست پس از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان در کدام کشور زنده‌گی می کند هم‌چنان در اخیر متن‌خود نوشته است: «برای قصه نوشتن و گفتن فرصت همیشه خواهد بود.»
